Fundament musi być szczelny

Najczęstsze błędy popełniane w trakcie wykonywania hydroizolacji.

Ściany fundamentowe mają to do siebie, że chłoną wodę znajdującą się w gruncie. Zachodzi wtedy zjawisko podciągania kapilarnego i woda transportowana jest w górę, ku ścianom parteru. Prawidłowo wykonana, a więc szczelna i trwała hydroizolacja stworzy barierę, której woda nie zdoła pokonać.

​

Czasem brak umiejętności, a czasem niestaranność i pośpiech są przyczynami błędów przy izolowaniu fundamentów. Błędy mogą pojawić się już na etapie oceny warunków gruntowo - wodnych, wyboru materiałów lub przygotowania fundamentów do prac hydroizolacyjnych. Mamy dla ciebie zestaw wskazówek, dzięki którym będziesz mógł przystąpić do zabezpieczania przeciwwilgociowego i przeciwwodnego fundamentów zasobny w niezbędną wiedzę.

Błędy podczas przygotowywania podłoża

​

• Zbyt chłonne lub zbyt suche podłoże.
  Przed układaniem hydroizolacji należy pamiętać, by odpowiednio przygotować podłoże. Są powłoki wymagające odpowiedniej wilgotności podłoża, ponieważ pełnię swych właściwości roboczych uzyskują dzięki zawartości wody zarobowej w masie. Jeżeli podłoże jest wyjątkowo chłonne, to powinno być bezwzględnie zagruntowane. Gdy podłoże jest suche i chłonne, wówczas woda zarobowa zacznie wnikać w podłoże. Jej ubytek sprawi, że nie dojdzie do prawidłowego związania hydraulicznego mineralnych składników masy izolacyjnej. Powstała powłoka będzie się łuszczyć lub kruszyć, nie zyska też właściwej przyczepności do podłoża. Podłoże pod dwuskładnikową masę Tytan Professional® Abizol W 2K powinno być zagruntowane preparatem Tytan Professional® EVOMER Szybki grunt lub DISPROBIT. Zapobiegnie to „odessaniu” wody technologicznej przez chłonne podłoże, a dodatkowo Tytan Professional® Evomer szybki grunt poprawi przyleganie powłoki hydroizolacyjnej do podłoża.
  
  
  

​

• Zbyt wczesne rozpoczęcie prac.
  Zanim przystąpisz do izolowania fundamentów musisz mieć pewność, że beton „dojrzał”, czyli jest w pełni związany co następuje po około 28 dniach od jego ułożenia (w przypadku niektórych rodzajów betonu do prac można przystąpić wcześniej). Trzeba też zorientować się, czy w pełni związała zaprawa cementowa użyta do murowania ścian fundamentowych z bloczków.
  
  
• Niedostateczne wypełnienie spoin i ubytków.
  Dotyczy to przede wszystkim ścian murowanych z bloczków betonowych, których spoiny poziome i pionowe powinny być całkowicie wypełnione, zaszpachlowane zaprawą cementowa „na gładko”. Ściany monolityczne również wymagają przygotowania. Trzeba bowiem wypełnić zaprawą cementową otwory po ściągach szalunków oraz usunąć nie skute nadlewy w miejscach łączenia płyt szalunkowych. Narożniki zewnętrzne trzeba, sfazować, aby straciły ostre kanty, a raki na powierzchni, nawet te małe wypełnić zaprawą cementową.
  
  
• Rezygnacja z gruntowania.
  Jeśli pominiesz gruntowanie płaszczyzn przeznaczonych do izolacji, powłoki hydroizolacyjne mogą nie osiągnąć właściwej przyczepności do nich. Zasada ta dotyczy zarówno produktów dyspersyjnych, jak i rozpuszczalnikowych.
  
  
• Niedoczyszczenie podłoża.
  Pamiętaj, że wszelkie tłuste plamy, resztki preparatów antyadhezyjnych, pył, zaschnięte grudki zaprawy obniżają przyczepność powłok hydroizolacyjnych.
  
  
• Niewłaściwa temperatura podłoża.
  Samo mierzenie temperatury powietrza tudzież zaufanie do prognoz pogody nie wystarczy. Trzeba jeszcze zmierzyć temperaturę, jaką ma podłoże i porównać ja z najwyższą i najniższą dopuszczalną temperaturą aplikacji produktu podaną w karcie technicznej. Pamiętaj, że podłoże z reguły ma inną temperaturę niż powietrze, choćby dlatego, że może się silnie nagrzewać od słońca. Gdy na rozgrzaną płaszczyznę naniesiesz masę mineralną, ta za szybko zacznie wiązać i schnąć, skutkiem czego będzie jej kruszenie się i odspajanie. Nazbyt gwałtowne schnięcie nie jest też korzystne w przypadku mas bitumicznych zarówno „wodnych” jak i rozpuszczalnikowych. Rozgrzane podłoże może powodować powstawanie pęcherzy, doprowadzających do rozwarstwień i odparzeń. Bywa, że zbyt chłodne podłoże spowoduje zamarzanie wody zarobowej w masach mineralnych lub „wodnych” bitumicznych, spowalniając lub całkowicie wstrzymując ich wiązanie lub wysychanie, czego rezultatem są odspojenia i pęknięcia.
  
  
• Brak ochrony przed opadami.
  Woda deszczowa, padająca na świeżo naniesioną hydroizolację mineralną lub bitumiczną ”wodną” spowoduje jej spłukiwanie ze ściany. Szkodliwa jest również dla niewyschniętych bitumicznych mas rozpuszczalnikowych.

​

Niewłaściwe prowadzenie prac

• Zbyt gruba warstwa izolacji.W Kartach technicznych podawane jest minimalne i maksymalne zużycie preparatu na 1 m² podłoża, dla jednej warstwy. Należy pamiętać, że zawsze nakłada się co najmniej dwie warstwy preparatu, aby uzyskać zalecaną ostateczną grubość hydroizolacji. Nałożenie jednej grubej warstwy może skutkować jej niewłaściwym wysychaniem (na powierzchni pojawi się szczelny suchy naskórek, a to co głębiej nie zdoła wyschnąć) oraz spękaniem i co za tym idzie nieszczelnością lub odspojeniem się od podłoża. Ułożenie hydroizolacji w jednej warstwie może skutkować również znacznymi różnicami jej grubości. Niedokładności, miejscowe pocienienia powłoki występują zawsze, ale przy nakładaniu dwóch lub więcej warstw hydroizolacji prawdopodobieństwo pojawienia się ich we wszystkich warstwach w tym samym miejscu jest znikome.
  
  
• Zbyt cienka łączna grubość izolacji.
  Nałożenie zbyt małej ilości preparatu zmienia jedynie wygląd podłoża nie zmieniając jego właściwości. Po prostu, za cienka warstwa jest nieskuteczna.  
  
  
• Za słabe wtarcie masy w podłoże.
  Puste pory w podłożu pogarszają przyczepność masy i powodują powstanie pęcherzy. Wilgoć zawarta w niewypełnionych porach paruje i odspaja punktowo powłokę. Dlatego ważne jest, żeby pierwsza warstwa masy hydroizolacyjnej została mocno wtarta w podłoże, aby zasklepić, wypełnić jego pory.
  
  
• Niestaranne wykonywanie kolejnych etapów robót.
  Możliwa liczba błędów przy wykonywaniu hydroizolacji jest trudna do przewidzenia. Na koniec zasygnalizujmy zatem jeszcze kilka z nich, jak choćby przebijanie wykonanej hydroizolacji przy pracach instalacyjnych i nie naprawianie takiej nieszczelności lub wykonywanie napraw niezgodnie z technologią, bądź też za pomocą materiałów niekompatybilnych z zastosowanym systemem hydroizolacyjnym. Jednym z rażących przykładów nieznajomości zasad prowadzenia prac izolacyjnych jest też ocieplanie ścian fundamentowych, a dopiero po tym wykonywanie hydroizolacji, gdy tymczasem właściwa kolejność jest odwrotna.